Biblioteka Cyfrowa Politechniki Warszawskiej

 Zapraszam do zapoznania się ze zbiorami. To ciekawa przygoda z historią architektury:

Biblioteka Cyfrowa Politechniki Warszawskiej - ARCHITEKT

bazy i stacje paliw płynnych - warunki techniczne 2012

Ponieważ nigdzie nie mogłam znaleźć aktualnych, ujednoliconych warunków technicznych dla baz i stacji płynnych, poskładałam rozporządzenia i o to efekt pracy. Proszę korzystać, jednak pamiętając że to nie jest profesjonalna, prawnicza robota :)

DZIAŁ I

DZIAŁ II ROZDZIAŁ I-III 

DZIAŁ II ROZDZIAŁ IV-VIII 

DZIAŁ III 

DZIAŁ IV 

DZIAŁ V 

DZIAŁ VI 

bazy i stacje paliw płynnych - dział VI

DZIAŁ VI

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 176. Bazy paliw płynnych wybudowane albo użytkowane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia powinny być do dnia 31 grudnia 2012 wyposażone w instalacje, urządzenia lub systemy przeznaczone do:

  1)  zabezpieczania przed przenikaniem produktów naftowych do gruntu, wód powierzchniowych i gruntowych;

  2)  pomiaru i monitorowania stanu magazynowanych produktów naftowych oraz sygnalizacji przecieków tych produktów do gruntu, wód powierzchniowych i gruntowych.

§ 177. Stacje paliw płynnych użytkowane albo wybudowane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia powinny być wyposażone do dnia 31 grudnia 2012 w urządzenia, o których mowa w § 97 ust. 1 pkt 2 i 3.

§ 178. Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 98, poz. 1067 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 8).

§ 179. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.

______

¹⁾     Minister Gospodarki kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 października 2005 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 220, poz. 1888).

²⁾     Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/63/WE z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych (VOC) powstających w wyniku składowania benzyny i jej dystrybucji z terminali do stacji paliw płynnych (Dz. Urz. UE L 365 z 31.12.1994 r.). Dane dotyczące ogłoszenia powyższej dyrektywy dotyczą jej ogłoszenia w Polskim wydaniu specjalnym Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 14 października 2005 r. pod numerem 2005/0344/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597), które wdraża dyrektywę 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz. Urz. UE L 204 z 21.07.1998 r., z późn. zm.).

³⁾     Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 888 i Nr 96, poz. 959 oraz z 2005 r. Nr 113, poz. 954, Nr 163, poz. 1362 i 1364 i Nr 169, poz. 1419.

ZAŁĄCZNIK  

MINIMALNE WYMIARY STREF ZAGROŻENIA WYBUCHEM DLA URZĄDZEŃ TECHNOLOGICZNYCH BAZ PALIW PŁYNNYCH I BAZ GAZU PŁYNNEGO, STACJI PALIW PŁYNNYCH I STACJI GAZU PŁYNNEGO ORAZ RUROCIĄGÓW PRZESYŁOWYCH DALEKOSIĘŻNYCH

1. Dla urządzeń technologicznych przeznaczonych do magazynowania i dystrybucji ropy naftowej i produktów naftowych I i II klasy ustala się następujące strefy zagrożenia wybuchem (strefa 1 i strefa 2):

  1)  pompa ustawiona na otwartej przestrzeni lub pod zadaszeniem:

a)  strefa 1 - 1,5 m w poziomie od dławicy pompy i połączeń kołnierzowych - 1 m w górę oraz w dół do ziemi;

b)  strefa 2 - 1,5 m w poziomie od strefy 1, do wysokości 0,5 m nad powierzchnią ziemi;

  2)  studzienka, w której znajdują się armatura, rurociągi lub inne urządzenia o połączeniach kołnierzowych, strefa 1 - wewnątrz studzienki;

  3)  komora czyszczaka:

a)  strefa 1 - w promieniu 1,5 m od głowicy komory czyszczaka,

b)  strefa 2 - 1,5 m od strefy 1, do wysokości 0,5 m nad powierzchnią ziemi;

  4)  połączenia kołnierzowe armatury i rurociągów, strefa 2 - 1 m w górę, 1,5 m w poziomie i do ziemi;

  5)  studzienka zlewowa, strefa 2 - w promieniu 1 m od osi przewodu spustowego;

  6)  odmierzacz paliw:

a)  strefa 1 - wewnątrz części hydraulicznej odmierzacza oraz w zagłębieniu pod nim,

b)  strefa 2 - wewnątrz szczeliny bezpieczeństwa;

  7)  zbiornik podziemny, strefa 2 - w promieniu 1,5 m od wlotu przewodu oddechowego (odpowietrzenia);

  8)  zbiornik naziemny o osi głównej poziomej, strefa 2 - w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego;

  9)  cysterna drogowa lub kolejowa, w której właz w czasie spustu produktu jest otwarty, strefa 2 - 1,5 m od włazu i płaszcza cysterny i w dół do ziemi;

10)  cysterna drogowa na placach postojowych, strefa 2 - 0,5 m od płaszcza cysterny i w dół do ziemi;

11)  cysterna kolejowa na torach ładunkowych przed nalewnią bramową, strefa 2 - 0,5 m od płaszcza cysterny i w dół do ziemi;

12)  cysterna kolejowa na torach zdawczo-odbiorczych lub odstawczych, strefa 2 - 0,5 m od płaszcza cysterny i w dół do ziemi;

13)  nalewak kolejowy i samochodowy:

a)  strefa 1 - w promieniu 2 m od włazu cysterny lub zaworu oddechowego,

b)  strefa 2 - 2 m od strefy 1 i w dół do ziemi;

14)  nalewak beczkowy:

a)  strefa 1 - w promieniu 0,5 m od otworu wlewowego,

b)  strefa 2 - 1 m od strefy 1;

15)  zbiornik z dachem stałym w obwałowaniu lub ze ścianą osłonową:

a)  strefa 1 - w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego,

b)  strefa 2 - 2 m od strefy 1 i płaszcza zbiornika oraz wewnątrz obwałowania;

16)  zbiornik z dachem stałym otoczony ścianą osłonową:

a)  strefa 1 - w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego,

b)  strefa 2 - 2 m od strefy 1 oraz między płaszczem zbiornika a ścianą osłonową;

17)  zbiornik z dachem pływającym w obwałowaniu:

a)  strefa 1 - wewnątrz zbiornika nad dachem pływającym do obrzeża zbiornika,

b)  strefa 2 - 1,5 m od strefy 1 i od płaszcza zbiornika oraz wewnątrz obwałowania;

18)  zbiornik z dachem pływającym otoczony ścianą osłonową:

a)  strefa 1 - nad dachem zbiornika do obrzeża zbiornika,

b)  strefa 2 - 1,5 m od strefy 1 i od płaszcza zbiornika oraz między zbiornikiem i ścianą osłonową;

19)  kanał otwarty lub przykryty płytami ażurowymi instalacji z produktami naftowymi I i II klasy z połączeniami kołnierzowymi, strefa 1 - wewnątrz kanału;

20)  zbiornik retencyjno-osadowy (podziemny, otwarty), strefa 1 - wewnątrz zbiornika;

21)  komora dopływowo-rozrządowa (podziemna, otwarta), strefa 1 - wewnątrz komory;

22)  pompownia ścieków przemysłowo-opadowych z pompami zatopionymi (podziemna, otwarta):

a)  strefa 1 - 1 m nad powierzchnią cieczy,

b)  strefa 2 - 1 m od strefy 1;

23)  separator zawiesiny (podziemny, otwarty), strefa 1 - wewnątrz studzienki;

24)  separator falisto-płytowy (podziemny, przykryty balami drewnianymi), strefa 1 - wewnątrz studzienki;

25)  pompownia z pompami zatapianymi odolejaczy (podziemna, przykryta płytą żelbetową z otworami montażowymi i włazowymi):

a)  strefa 1 - wewnątrz pompowni,

b)  strefa 2 - 2 m od krawędzi otworów: montażowego i włazowego na wysokości 0,5 m nad powierzchnią ziemi;

26)  odolejacz koalescencyjno-adsorbcyjny (podziemny, przykryty płytą stalową z otworami), strefa 1 - wewnątrz odolejacza;

27)  komora zbiornika slopów (zbiornik stalowy w wannie żelbetowej), strefa 1 - wewnątrz zbiornika;

28)  pompownia slopów na tacy, strefa 2 - 1,5 m w górę i w poziomie od pompy i połączeń kołnierzowych i w dół do ziemi.

2. Dla urządzeń technologicznych przeznaczonych do magazynowania, przeładunku i dystrybucji gazu płynnego ustala się następujące minimalne strefy zagrożenia wybuchem (1 i 2):

  1)  zbiorniki naziemne, podziemne lub przysypane o pojemności do 10 m³, strefa 2 - w promieniu 1,5 m od wszystkich króćców zbiornika;

  2)  zbiorniki o pojemności powyżej 10 m³ do 110 m³:

a)  dla zbiorników naziemnych, strefa 2 - 3 m od ścianki zbiornika,

b)  dla zbiorników podziemnych i przysypanych, strefa 2 - w promieniu 1,5 m od króćców zbiornika;

  3)  zbiorniki o pojemności powyżej 110 m³ do 500 m³:

a)  dla zbiorników naziemnych, strefa 2 - 4 m od ścianki zbiornika,

b)  dla zbiorników podziemnych i przysypanych, strefa 2 - w promieniu 2 m od króćców zbiornika;

  4)  zbiorniki o pojemności powyżej 500 m³:

a)  dla zbiorników naziemnych, strefa 2 - 5 m od ścianki zbiornika,

b)  dla zbiorników podziemnych i przysypanych, strefa 2 - w promieniu 3 m od króćców zbiornika;

  5)  stanowiska przeładunkowe cystern kolejowych i drogowych, strefa 2 - w promieniu 1,5 m od przyłącza napełniania lub opróżnienia cysterny;

  6)  rozlewnia gazu płynnego:

a)  strefa 1 - w promieniu 1,5 m od głowic napełniania butli,

b)  strefa 2 - w całym pomieszczeniu napełniania butli;

  7)  pompownie i sprężarkownie gazu płynnego, strefa 2 - wewnątrz pompowni i sprężarkowni oraz 2 m w poziomie na zewnątrz;

  8)  magazyn butli, strefa 2 - wewnątrz pomieszczenia magazynu oraz 2 m na zewnątrz od otworów drzwiowych i wentylacyjnych, w poziomie i w dół do ziemi;

  9)  magazyn butli na placu otwartym lub pod zadaszeniem:

strefa 2:

a)  dla magazynu o masie gazu do 440 kg - 1 m od jego obrysu,

b)  dla magazynu o masie gazu powyżej 440 kg do 5.500 kg - 3 m od jego obrysu,

c)  dla magazynu o masie gazu powyżej 5.500 kg do 25.000 kg - 5 m od jego obrysu,

d)  dla magazynu o masie gazu powyżej 25.000 kg do 150.000 kg - 10 m od jego obrysu,

e)  dla magazynu o masie gazu powyżej 150.000 kg - 15 m od jego obrysu;

10)  odmierzacz gazu płynnego:

strefa 1 - wewnątrz części hydraulicznej odmierzacza oraz w zagłębieniu pod nim,

strefa 2 - wewnątrz szczeliny bezpieczeństwa.

bazy i stacje paliw płynnych - dział V

DZIAŁ V 

Rurociągi przesyłowe dalekosiężne

Rozdział 1 

Warunki zabudowy i zagospodarowania terenu

§ 136. 1. Dla rurociągów przesyłowych dalekosiężnych ustala się strefy bezpieczeństwa, których środek stanowi oś rurociągu.

2. Minimalna szerokość strefy bezpieczeństwa dla jednego rurociągu przesyłowego dalekosiężnego, w zależności od jego średnicy nominalnej, powinna wynosić co najmniej:

  1)  12 m - dla rurociągu o średnicy do 400 mm;

  2)  16 m - dla rurociągu o średnicy od 400 mm do 600 mm;

  3)  20 m - dla rurociągu o średnicy powyżej 600 mm.

3. Dla układu równolegle biegnących rurociągów przesyłowych dalekosiężnych strefę bezpieczeństwa wyznaczają poszczególne rurociągi.

§ 137. 1. Strefa bezpieczeństwa, o której mowa w § 136, może być użytkowana zgodnie z pierwotnym jej przeznaczeniem.

2. Wewnątrz strefy bezpieczeństwa niedopuszczalne jest wznoszenie budowli, urządzanie stałych składów i magazynów oraz zalesianie, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Dopuszcza się w strefie bezpieczeństwa usytuowanie innej infrastruktury sieci uzbrojenia terenu pod warunkiem uzgodnienia jej z właścicielem rurociągu przesyłowego dalekosiężnego.

4. Na terenach otwartych dopuszcza się w strefie bezpieczeństwa sadzenie pojedynczych drzew w odległości co najmniej 5 m od rurociągu przesyłowego dalekosiężnego.

§ 138. Rurociąg przesyłowy dalekosiężny prowadzony wzdłuż:

  1)  dróg publicznych powinien być usytuowany zgodnie z przepisami o drogach publicznych;

  2)  torów kolejowych powinien być usytuowany zgodnie z przepisami o transporcie kolejowym.

§ 139. Przejścia rurociągu przesyłowego dalekosiężnego przez rzeki w pobliżu mostów należy sytuować poniżej tych mostów, biorąc pod uwagę kierunek biegu wód, w odległości co najmniej:

  1)  150 m - od osi mostu kolejowego lub drogowego dróg klasy A i S przy szerokości lustra wody w stanie normalnym większej od 20 m;

  2)  100 m - od osi mostu kolejowego lub drogowego dróg pozostałych klas niż wymienione w pkt 1 przy szerokości lustra wody w stanie normalnym mniejszej od 20 m.

§ 140. Dopuszcza się sytuowanie przejścia rurociągu przesyłowego dalekosiężnego przez rzeki i kanały powyżej obiektów określonych w § 139, biorąc pod uwagę kierunek biegu wód, w odległościach nie mniejszych niż:

  1)  300 m - od mostów kolejowych, drogowych i budowli wodnych;

  2)  1.000 m - od przystani, dworców rzecznych i ujęć wodnych.

§ 141. 1. Odległość rurociągów przesyłowych dalekosiężnych od obrysu fundamentu słupa lub rzutu poziomego skrajnego przewodu napowietrznych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych o napięciu do 220 kV, wzdłuż których układa się rurociąg przesyłowy dalekosiężny, w terenie niezabudowanym, powinna być równa z wysokością najwyższego słupa danej napowietrznej linii elektroenergetycznej.

2. W terenie leśnym lub w obszarze zabudowanym o zabudowie niezwartej dopuszcza się zmniejszenie odległości, o której mowa w ust. 1, do 10 m, a dla linii elektroenergetycznych niskiego napięcia i linii telekomunikacyjnych do 5 m.

3. Odległość rurociągów przesyłowych dalekosiężnych od napowietrznych linii elektroenergetycznych o napięciu powyżej 220 kV, wzdłuż których układa się rurociąg, ustala się indywidualnie; odległość ta nie może być mniejsza niż określona w ust. 1 i 2.

4. Odległość rurociągów przesyłowych dalekosiężnych od podziemnych części linii elektroenergetycznych i telekomunikacyjnych krzyżujących się z rurociągiem - ustój, podpora, odciążka oraz uziom, nie powinna być mniejsza niż 4 m.

§ 142. Usytuowanie rurociągów przesyłowych dalekosiężnych w pobliżu stacji radiowych i telewizyjnych ustala się indywidualnie.

§ 143. Obiekty związane z rurociągiem przesyłowym dalekosiężnym, znajdujące się na terenie bazy paliw płynnych, powinny odpowiadać warunkom technicznym i eksploatacyjnym określonym dla tych baz.

§ 144. Obiektami związanymi z rurociągami przesyłowymi dalekosiężnymi są:

  1)  stacje pomp;

  2)  liniowe stacje zaworów (zasuw);

  3)  rozdzielnie technologiczne;

  4)  urządzenia inżynierskie (przejścia przez przeszkody naturalne i sztuczne);

  5)  instalacje i obiekty elektrochemicznej ochrony rurociągów przed korozją;

  6)  linie i urządzenia elektroenergetyczne służące do zasilania stacji pomp, stacji zaworów i stacji ochrony katodowej;

  7)  linie i urządzenia służące do sterowania obiektami wymienionymi w pkt 6;

  8)  linie oraz obiekty i urządzenia systemów łączności i nadzoru rurociągów przesyłowych dalekosiężnych.

§ 145. 1. Stacje pomp rurociągów przesyłowych dalekosiężnych powinny być usytuowane w odległości co najmniej 30 m od budynków, licząc od ogrodzenia tych stacji, a liniowe stacje zaworów i rozdzielnie technologiczne - w odległości co najmniej 15 m od budynków.

2. Na terenie stacji pomp powinny być zachowane następujące minimalne odległości:

  1)  od pompowni usytuowanej na otwartej przestrzeni lub pod zadaszeniem do budynków i podstacji energetycznej - 20 m oraz do ogrodzenia - 10 m;

  2)  od zbiornika podziemnego resztek produktów naftowych, licząc od jego krawędzi do pompowni i budynków - 5 m;

  3)  między budynkami a ogrodzeniem - 5 m, a między budynkami, w odległości określonej w warunkach technicznych dla tych budynków.

3. Odległości określone w ust. 2 pkt 1 mogą być zmniejszone o połowę w przypadku zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego o klasie odporności ogniowej co najmniej REI 120.

4. Do poszczególnych budynków i obiektów technologicznych, znajdujących się na terenie stacji pomp, powinny być doprowadzone drogi pożarowe spełniające wymagania określone w przepisach dotyczących przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych.

5. W stacji pomp rurociągów przesyłowych dalekosiężnych powinna być zapewniona woda do celów przeciwpożarowych i socjalnych.

Rozdział 2

Budowa podziemnych odcinków rurociągów przesyłowych dalekosiężnych

§ 146. 1. Rurociąg przesyłowy dalekosiężny powinien być ułożony w ziemi na takiej głębokości, aby jego przykrycie wynosiło co najmniej:

  1)  1 m - na gruntach użytków rolnych;

  2)  1,1 m - na bagnach i gruntach torfowych podlegających wysuszeniu;

  3)  0,6 m - na gruntach skalistych i bagnach, na których nie ma przejazdu dla samochodów i sprzętu rolniczego.

2. W przypadku wzajemnie przecinających się rurociągów o różnym przeznaczeniu odległość między nimi powinna wynosić co najmniej 0,5 m, a w przypadku skrzyżowania się rurociągu przesyłowego dalekosiężnego z:

  1)  rurociągiem przesyłowym gazu ziemnego, rurociąg przesyłowy gazu ziemnego powinien znajdować się nad rurociągiem przesyłowym dalekosiężnym;

  2)  linią kablową, rurociąg ten należy ułożyć w odległości 0,8 m od tej linii, a linię kablową zabezpieczyć rurą ochronną stalową lub grubościenną z tworzywa sztucznego wystającą co najmniej o 2 m poza obrys rurociągu z każdej jego strony.

3. Dopuszcza się ułożenie linii kablowej łączności pod rurociągiem przesyłowym dalekosiężnym, jeżeli górna tworząca tego rurociągu jest w ziemi na głębokości co najmniej 0,6 m.

§ 147. W przypadku przechodzenia rurociągu przesyłowego dalekosiężnego przez obszary gruntów zdrenowanych lub nawadnianych przy użyciu deszczowni, rurociąg ten należy ułożyć co najmniej 0,5 m pod siecią sączków drenarskich i rurociągów deszczowni.

§ 148. Podczas współbieżnego prowadzenia rurociągu przesyłowego dalekosiężnego z rurociągami o innym przeznaczeniu oraz z kablami energetycznymi i telekomunikacyjnymi osiowa odległość od tego rurociągu do sąsiedniego rurociągu lub tych kabli nie powinna być mniejsza niż połowa szerokości strefy bezpieczeństwa. Nie dotyczy to kabla związanego z pracą rurociągu, gdzie minimalna odległość może wynosić 2 m.

§ 149. Układając rurociąg przesyłowy dalekosiężny w gruntach skalistych i na tłuczniach, należy wykonać podsypkę z gruntów piaszczystych o grubości co najmniej 0,2 m. Powłoki izolacyjne rurociągu przesyłowego dalekosiężnego w tych gruntach powinny być zabezpieczone przed uszkodzeniem zasypując go gruntem piaszczystym do wysokości 0,2 m nad jego górną tworzącą.

§ 150. W przypadku zróżnicowanej rzeźby terenu dopuszcza się lokalne rozplantowanie pasa robót budowlano-montażowych w taki sposób, aby rurociąg przesyłowy dalekosiężny był ułożony na ustabilizowanym naturalnym gruncie rodzimym.

§ 151. 1. Odległość między ściankami zewnętrznymi równolegle układanych rurociągów przesyłowych dalekosiężnych powinna wynosić co najmniej 2 m. Nie dotyczy to przejścia przez przeszkody wodne oraz rurociągów przesyłowych dalekosiężnych na terenie stacji pomp i baz paliw płynnych.

2. Zezwala się na układanie dwóch rurociągów przesyłowych dalekosiężnych o średnicy nominalnej poniżej DN 300 w jednym wspólnym wykopie w rozstawie co najmniej metra.

§ 152. 1. Trasa przebiegu rurociągu przesyłowego dalekosiężnego powinna być oznakowana. Odległość między znakami powinna wynosić nie więcej niż kilometr.

2. Znaki należy ustawiać przy przejściach drogowych oraz kolejowych i w tym celu można wykorzystać słupki kontrolno-pomiarowe ochrony elektrochemicznej. Dodatkowego oznakowania wymagają zmiany kierunku trasy rurociągu przesyłowego dalekosiężnego.

§ 153. Przejścia rurociągu przesyłowego dalekosiężnego pod rowami melioracyjnymi należy układać na takiej głębokości, aby górna tworząca rurociągu przesyłowego dalekosiężnego znajdowała się w odległości co najmniej metra od dna rowu.

Rozdział 3

Budowa naziemnych odcinków rurociągów przesyłowych dalekosiężnych

§ 154. Dopuszcza się prowadzenie rurociągu przesyłowego dalekosiężnego nad ziemią na odcinkach przechodzących przez:

  1)  tereny bagienne,

  2)  tereny górskie,

  3)  tereny zagrożone szkodami górniczymi,

  4)  naturalne i sztuczne przeszkody terenowe

- jeżeli jest to konieczne ze względu na fizjografię terenu lub warunki gruntowo-wodne.

§ 155. 1. Naziemne odcinki rurociągów przesyłowych dalekosiężnych układa się przez rowy melioracyjne, bagna, parowy i wąwozy, w odległości spodu rury od poziomu wody wysokiej o prawdopodobieństwie p = 0,05 wynoszącej co najmniej 0,5 m.

2. Podpory naziemnych odcinków rurociągów przesyłowych dalekosiężnych powinny być wykonane z materiałów niepalnych.

§ 156. Naziemne odcinki rurociągów przesyłowych dalekosiężnych powinny mieć możliwość kompensacji wydłużeń termicznych.

Rozdział 4

Przejścia rurociągów przesyłowych dalekosiężnych przez przeszkody wodne

§ 157. Rurociąg przesyłowy dalekosiężny powinien przebiegać przez rzeki na prostych stabilnych odcinkach o łagodnie pochyłych niewypukłych brzegach koryta, przy minimalnej szerokości zalewiska. Tor przejścia rurociągu przesyłowego dalekosiężnego pod dnem rzeki powinien być prostopadły do dynamicznej osi przepływu.

§ 158. 1. Podczas przekraczania przeszkód wodnych odległość między równoległymi rurociągami przesyłowymi dalekosiężnymi przebiegającymi pod dnem tych przeszkód określa się na podstawie warunków geologiczno-inżynierskich i hydrologicznych, z uwzględnieniem możliwości technologicznych wykonania robót bagrowniczych i układania tych rurociągów.

2. Dopuszcza się układanie rurociągów parami w jednym wykopie przy przejściach rurociągów przesyłowych dalekosiężnych wieloliniowych.

§ 159. Rzędna górnej tworzącej rurociągu przesyłowego dalekosiężnego powinna znajdować się poniżej metra od przewidywanego profilu granicznego rozmycia koryta rzeki lub planowanych robót pogłębiarskich.

§ 160. Długość przejścia rurociągu przesyłowego dalekosiężnego przez przeszkodę wodną określa odcinek ograniczony:

  1)  między armaturą odcinającą, w przypadku jej zastosowania;

  2)  poziomem wody wysokiej o prawdopodobieństwie p = 0,1, w przypadku braku armatury odcinającej.

§ 161. Minimalne odległości między rurociągami przesyłowymi dalekosiężnymi układanymi poza korytem rzeki na odcinkach zalewowych określa się tak, jak dla części liniowej rurociągu.

§ 162. Armatura odcinająca rurociąg przesyłowy dalekosiężny na przejściach podwodnych powinna być zainstalowana po obu brzegach na rzędnych nie niższych niż rzędne wody wysokiej o prawdopodobieństwie p = 0,1.

§ 163. Na przejściach podwodnych rurociągu przesyłowego dalekosiężnego dopuszcza się układanie kabla łączności danego rurociągu w jednym wykopie z rurociągiem przesyłowym dalekosiężnym.

Rozdział 5

Przejścia rurociągów przesyłowych dalekosiężnych pod drogami i torami kolejowymi

§ 164. 1. Przejścia rurociągów przesyłowych dalekosiężnych pod torami kolejowymi oraz drogami publicznymi przeznaczonymi dla ruchu kołowego powinny być wykonane w miejscach, gdzie są one położone na nasypach lub na rzędnej równej rzędnej terenu.

2. Kąt skrzyżowania rurociągów przesyłowych dalekosiężnych z torami kolejowymi użytku publicznego, autostradami, drogami międzynarodowymi i krajowymi powinien być zbliżony do 90°, lecz nie może być mniejszy od 60°.

3. Kąt skrzyżowania rurociągów przesyłowych dalekosiężnych z torami kolejowymi użytku niepublicznego oraz pozostałymi drogami nie powinien być mniejszy od 45°.

4. Przejścia rurociągów przesyłowych dalekosiężnych pod drogami i torami kolejowymi powinny być wykonane w rurach ochronnych lub rurach przejściowych. Średnica rury ochronnej powinna być większa od średnicy rury przewodowej co najmniej o 200 mm.

5. Rury ochronne mogą być montowane metodą rozkopu lub przecisku.

6. Przy montowaniu rur ochronnych o średnicy DN 500 i większych pod torem kolejowym metodą przecisku torowisko należy zabezpieczyć przez zastosowanie typowej konstrukcji odciążającej stosowanej w kolejnictwie.

7. Rury ochronne nie powinny mieć połączenia elektrycznego z rurociągiem przesyłowym dalekosiężnym, a końce tych rur powinny być uszczelnione tak, aby wewnątrz nie gromadziła się woda. Rozwiązanie techniczne przejścia powinno umożliwiać kontrolę braku połączenia elektrycznego.

§ 165. Głębokość ułożenia odcinków rurociągów przesyłowych dalekosiężnych pod torem kolejowym powinna wynosić co najmniej 2 m od stopki szyny do górnej tworzącej rury ochronnej oraz co najmniej 0,5 m od dna rowu, rynny lub kanału służących do odprowadzenia wód do górnej tworzącej rury ochronnej.

§ 166. Głębokość ułożenia odcinków rurociągu przesyłowego dalekosiężnego pod drogami powinna wynosić co najmniej 1,5 m od nawierzchni drogi do górnej tworzącej rury ochronnej, a jeżeli droga przebiega w wykopie lub na rzędnej równej rzędnej terenu, co najmniej 0,5 m od dna rowu.

§ 167. Na przejściach drogowych i kolejowych dopuszcza się układanie kabli energetycznych niskiego napięcia i teletechnicznych w rurach ochronnych ułożonych pomiędzy rurociągiem przesyłowym dalekosiężnym a jego rurą ochronną.

§ 168. 1. Pod rozjazdami torów tramwajowych i kolejowych oraz w miejscach podłączenia kabli układów sterujących do szyn nie układa się rurociągu przesyłowego dalekosiężnego. Odległość rurociągu od tych miejsc powinna wynosić co najmniej 3 m dla toru tramwajowego i 10 m dla toru kolejowego.

2. Odległość skrzyżowania rurociągu przesyłowego dalekosiężnego od punktu przyłączenia sieci powrotnej powinna wynosić co najmniej:

  1)  1.500 m - w przypadku torów kolei zelektryfikowanej o napięciu zasilania trakcyjnego powyżej 1 kV w strefie zmiennych potencjałów;

  2)  20 m - w przypadku pozostałych torów trakcji elektrycznej.

Rozdział 6

Wymagania konstrukcyjne rurociągów przesyłowych dalekosiężnych

§ 169. 1. Rurociągi przesyłowe dalekosiężne powinny być wykonywane z rur stalowych.

2. Dopuszcza się wykonywanie rurociągów przesyłowych dalekosiężnych z innych materiałów charakteryzujących się niezbędnymi właściwościami wytrzymałościowymi, odpornością na działanie ognia oraz przewodnictwem elektrycznym. Własności te powinny być potwierdzone odpowiednimi badaniami.

§ 170. Na przejściach przez sklasyfikowane rzeki, bagna i kanały oraz tory kolejowe, drogi krajowe i wojewódzkie, grubość ścianki rury rurociągu przesyłowego dalekosiężnego należy zwiększyć o 20 % w stosunku do grubości obliczeniowej.

§ 171. Na rurociągu przesyłowym dalekosiężnym powinno się umieszczać komory do nadawania i odbioru urządzeń rozdzielających, oczyszczających wnętrze rurociągu lub prowadzących jego kontrolę.

§ 172. Rurociągi przesyłowe dalekosiężne powinny posiadać zainstalowaną armaturę odcinającą:

  1)  na równych odcinkach trasy - w odległościach od 20 do 30 km;

  2)  w przypadku zróżnicowanej rzeźby terenu - w odległościach do 10 km;

  3)  na obu brzegach przeszkody wodnej, gdzie szerokość lustra wody jest większa niż 20 m;

  4)  przed autostradami i torami kolejowymi od strony napływu ropy naftowej lub produktów naftowych.

Rozdział 7

Ochrona rurociągów przesyłowych dalekosiężnych przed korozją

§ 173. 1. Zewnętrzne powierzchnie rurociągów przesyłowych dalekosiężnych zabezpiecza się przed działaniem korozji, stosując odpowiednie powłoki ochronne oraz ochronę katodową, odpowiednio do wymagań określonych w Polskich Normach dotyczących tych zabezpieczeń.

2. Jeżeli rurociąg przesyłowy dalekosiężny jest narażony na zwiększone zagrożenie korozją ze względu na występowanie prądów błądzących lub obecność bakterii redukujących siarczany, należy zastosować odpowiednie systemy ochrony katodowej eliminujące ten rodzaj zagrożenia.

3. Rurociąg stalowy, dla którego stosuje się ochronę katodową, powinien:

  1)  posiadać ciągłość elektryczną;

  2)  być odizolowany elektrycznie od obiektów niewymagających ochrony;

  3)  być odizolowany elektrycznie od wszelkich konstrukcji i elementów o małej rezystancji przejścia względem ziemi.

Rozdział 8

Urządzenia elektroenergetyczne, automatyki, telemechaniki i łączności

§ 174. Urządzenia technologiczne, elektroenergetyczne, telemechanika, automatyka i łączność rurociągu przesyłowego dalekosiężnego powinny zapewniać:

  1)  osiągnięcie projektowanych parametrów pracy rurociągu;

  2)  kontrolę ciśnień roboczych i przepływu na całym odcinku rurociągu;

  3)  prowadzenie ciągłych pomiarów i sygnalizacji, które powinny umożliwiać szybkie wykrycie awarii lub przecieku i spowodować natychmiastowe przerwanie tłoczenia, zamknięcie wszystkich zaworów liniowych celem ograniczenia wycieku produktu;

  4)  łączność dyspozytorską i trasową konieczną do sprawnej eksploatacji rurociągu.

§ 175. Kablowa linia łączności powinna przebiegać wzdłuż rurociągu przesyłowego dalekosiężnego na całej jego długości łącznie z obiektami liniowego wyposażenia rurociągu, stacjami pomp, stacjami zaworów i rozdzielniami.